جمهوری شرقی اروگوئه، متشکل از قوای سه گانه مجریه، قضائیه (دیوان عالی) و مقننه (سنا و نمایندگان) است. قوه مقننه این کشور از دو مجلس سنا (30 عضو) و نمایندگان(99 عضو) تشکیل گردیده است. تعداد نمایندگان بر حسب نسبت جمعیت بوده و قابل افزایش می‌باشد. اعضای هر دو مجلس از طریق انتخابات عمومی و برای دوره 5 ساله انتخاب می‌شوند. اتباع اصلی و قانونی می‌توانند در انتخابات شرکت نمایند. شرکت در انتخابات در اروگوئه اجباری بوده و چنانچه فردی به دلیل غیر موجهی از این کار اجتناب کند ملزم به پرداخت جریمه ای معادل 1200 پزو (حدود 32 دلار با نرخ روز) و در صورت مستخدم دولت بودن جریمه 2400 پزویی است.  ضمناً براساس قانون، زمانی که اعضای هیأت دولت مرتکب تخلف و یا قانون شکنی شوند از طرف مجلس مورد استیضاح قرار خواهند گرفت.

نظام سیاسی اروگوئه جمهوری ریاستی بوده و رئیس جمهور و اعضای پارلمان به صورت همزمان و با رأی مستقیم مردم انتخاب می‌شود. رقابت اصلی سیاسی در اروگوئه در 50 سال گذشته بین سه حزب عمده جبهه گسترده (با گرایش چپ) و دو حزب سنتی راستگرای کلرادو و ناسیونال است. آخرین انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی اروگوئه طی روزهای6 آبان و 4 آذر 1403 (دور اول و دوم) برگزار گردید. در مرحله دوم، آقای ژاماندو اورسی از جبهه گسترده  با 49.84 درصد آراء به پیروزی رسید. جبهه گسترده با 17 کرسی (منجمله خانم کوزه رئیس سنا) اکثریت سنا را در دست دارد. این جبهه در مجلس نمایندگان 48 کرسی را در اختیار دارد و هیچ حزبی در این مجلس واجد اکثریت نیست.

درصد آرای کسب شده توسط احزاب مهم که موفق به کسب کرسی شدند، در انتخابات اکتبر 2024 به همراه مقایسه آن با انتخابات اکتبر 2019 به شرح ذیل می‌باشد. 

مقایسه نتایج انتخابات مرحله اول 2024 با نتایج انتخابات مرحله اول 2019 نشان می دهد که آرای جبهه گسترده در سالجاری نسبت به 5 سال پیش رشد تقریبا 4 درصدی داشته و از 40 درصد به حدود 44 درصد رسیده است.

 تعداد کرسی‌های احزاب مختلف در مجلس نمایندگان و مجلس سنا به شرح ذیل می‌باشد.

 جبهه گسترده با کسب 16 کرسی از 30 کرسی سنا موفق به کسب اکثریت در مجلس سنا گردید. حزب ناسیونال 9 کرسی و حزب کلرادو 5 کرسی کسب کردند. بدین ترتیب جبهه گسترده در مجلس سنا اکثریت را خواهد داشت. اما در مجلس نمایندگان جبهه گسترده 48 کرسی، حزب ناسیونال 29 کرسی، کلرادو 17 کرسی، احزاب جامعه آزاد و هویت مستقل هر کدام 2 کرسی و حزب مستقل نیز یک کرسی بدست آوردند. به عبارت دیگر ائتلاف حاکم توانست 49 کرسی را از آن خود کند.

[1] احزاب دیگر همگی کمتر از نیم درصد آرا را بدست آورده و موفق به کسب کرسی نشدند.