نگاهی به روابط دوجانبه ایران و اروگوئه

قدمت روابط ایران و اروگوئه به بیش از یکصد سال قبل بر می گردد. براساس اسناد موجود در اداره کل اسناد و آرشیو وزارت امور خارجه ایران، آقای اسحاق خان مفخم الدوله، سفیر وقت ایران در واشنگتن طی سال های 1902 و 1903 ضمن سفر به تعدادی از کشورهای آمریکای لاتین از جمله اروگوئه، استوارنامه خود (به عنوان سفیر آکرودیته) را به آقای خورخه باژه اوردونیز رئیس جمهور وقت اروگوئه تقدیم و عهدنامه مودت و تجارت با کشور یاد شده امضاء نموده است.

همچنین نامه هایی از آقای خوزه باژه اوردونیز، رئیس جمهور وقت اروگوئه به مظفرالدین شاه (در سال 1905 میلادی) و کلادیو ویلمن، رئیس جمهور وقت اروگوئه به محمد علی شاه (در سال 1907 میلادی) وجود دارد. با این وجود مطابق با اسناد موجود گفتگوها درباره افتتاح سفارت مقیم دو کشور نخستین بار در سال 1354 هجری شمسی طی سفر وزیر خارجه وقت اروگوئه به تهران صورت گرفته است. لیکن این موضوع به دلیل بروز حوادث سیاسی و اجتماعی در هر دو کشور به تحقق نپیوست.

نهایتاً روابط سیاسی جمهوری اسلامی ایران و اروگوئه پس از مذاکرات مقدماتی دو کشور در اردیبهشت سال 1362 رسمأ برقرار گردید و روند تکاملی خود را با افتتاح سفارت اروگوئه در تهران در سال 1364 و گشایش سفارت کشورمان در مونته ویدئو در سال 1369 ادامه داد.

روابط ایران و اروگوئه همواره مبتنی بر احترام متقابل بوده است.